Ścieżka Hochbergów

Ścieżka Hochbergów to ścieżka dydaktyczna znajdująca się w okolicach Zamku Książ. Jest bardzo ciekawą opcją na krótki spacer, ale nie będzie to zwykłe wędrowanie po lesie. Jej położenie w głębokim wąwozie rzeki Pełcznicy sprawia, że jest to bardzo ciekawy szlak.

Niedziela, 2 kwietnia 2023

Świebodzice, , Zamek Książ, Ścieżka Hochbergów, Zamek Książ, , Świebodzice

Wybór najlepszego terminu na przejście tego szlaku nie jest taki prosty. Wczesna wiosna jest dobra, bo nie ma jeszcze liści na drzewach, dzięki czemu lepiej widać ściany czy też dno wąwozu. Jednak późniejsza wiosna, np. maj również ma swoje zalety, bo można spotkać podczas wędrówki kwitnące różaneczniki. Lato jest cieplejsze, więc daje więcej okazji na odpoczynek w cieniu drzew bez martwienia się, czy nie zmarzniemy. Nam udało się ruszyć na szlak w pewną pochmurną i wilgotną niedzielę.

Z pociągu wysiadamy z Kasią w Świebodzicach i przez miasto idziemy do Bramy Lwów, która obecnie wprowadza na teren Książańskiego Parku Krajobrazowego. Została wybudowana pod koniec XVIII w. przez Christiana Wilhelma Tischbeina, zatrudnionego przez Jana Henryka VI Hochberga.

Nasz wariant dojściowy do Zamku Książ wiedzie przez Dolinę Różaneczników. Rododendrony zostały zasadzone z inicjatywy księżnej Daisy von Pless na początku XX wieku w ramach przekształcenia lasu w park leśny. My jesteśmy trochę za wcześnie i na krzewach nie ma jeszcze kwiatów. Jeżeli komuś zależy na podziwianiu kolorowych kwiatów, powinien wybrać się tutaj w maju.

Idziemy starą drogą, która była głównym traktem prowadzącym ze Świebodzic do Zamku Książ.

Zabytkowe zabudowania stajenne i powozowni obok zamku Książ.

Mały staw. W tym ponurym, wilgotnym klimacie z drzewami bez liści bardzo mi się podoba.

Stąd już mamy dosłownie kilka minut marszu i jesteśmy przy Zamku Książ. Jest on trzecim pod względem wielkości zamkiem w Polsce. Wybudowany został przez Bolka I Surowego pod koniec XIII w. Jednak obecnie historia zamku kojarzy się głównie z rodziną Hochbergów, która od 1509 do 1941 roku była właścicielami tego terenu. To dzięki nim zamek wraz z otaczającym go terenem przeszedł wiele przebudów i modernizacji.

Na teren zamku nie wchodzimy, tylko kierujemy się na wytrasowaną Ścieżkę Hochbergów, która biegnie w formie pętli dookoła wąwozu Pełcznicy.

Pierwszą atrakcją na szlaku jest Cis Bolko, czyli cis pospolity o obwodzie pnia 285 cm i szacowanym wieku na 400-600 lat.

Mapa przebiegu Ścieżki Hochbergów.

Teraz fragment szlaku wygląda mało zachęcająco. Szlak został ograniczony płotem. Chociaż sam płot nie jest brzydki ;) Na szczęście to tylko kawałek i później jest już ładniej.

Mijamy pozostałości dawnej zabudowy. Gdzieś widziałem informację, że są to pozostałości zabudowy jakiejś dawnej knajpy dla wędrujących tędy turystów. Musiało być klimatycznie.

Pełcznica, a ścieżka biegnie wzdłuż jej brzegu.

Widać pozostałości dawnego mostu.

Przed nami pojawia się niespodzianka... Szlak jest uszkodzony i zamknięty. Na stronie Nadleśnictwa Wałbrzych jest co prawda informacja z końca listopada 2022, że szlak jest zamknięty do dnia 28.02.2022 roku (tak, te daty to nie moja pomyłka), jednak myślałem, że chodziło o luty 2023. Jak widać nie do końca.

Jeden fragment mostku został zniszczony przez spadające drzewo, jednak da się ten odcinek przejść bez większych problemów.

Spotykamy muflony! Moje pierwsze tak bliskie spotkanie z nimi. Kiedyś już chyba raz je widziałem, ale było to z daleka i nie do końca mam pewność, że to były one. Teraz wątpliwości nie mam. A same muflony, będące dzikimi europejskimi owcami, zostały sprawdzone w Sudety na początku XX wieku i jak widać mają się całkiem dobrze, chociaż niektórzy straszyli, że rosnąca populacji sudeckiego wilka je wygryzie. Jak widać i wilk syty i owca cała ;)

My tymczasem dochodzimy do najbardziej atrakcyjnego fragmentu szlaku. Poprowadzony jest wąską ścieżką na urwisku, częściowo przez metalowe pomosty.

Jest też wykuty w skale tunel.

Jesteśmy na rozdrożu szlaków. Główna odnoga przechodzi na drugą stronę rzeki i idzie w stronę zamku Książ. Jest jednak też opcja, by w tym miejscu na chwile zejść z naszej ścieżki i podejść kawałek na Stary Książ. My jednak tę atrakcję sobie odpuszczamy. Jest zimno, wilgotno, a kiedyś już tam byliśmy.
Gdy wspinamy się po zboczu wąwozu, przechodzimy obok czegoś przypominającego gołoborze.

Stary Książ i Książ. Gdy na drzewach pojawią się liście, tego już się nie zobaczy.

Po jakimś czasie wchodzimy na taras widokowy. Ładnie widać z niego wąwóz i sam Książ i jego okoliczną zabudowę.

Dosłownie chwila dzieli nas od miejsca, w którym zaczęliśmy pętlę Ścieżki Hochbergów. Żeby nie wracać całkiem tak samo, do Świebodzic schodzimy czerwonym szlakiem.

Więcej zdjęć: https://photos.app.goo.gl/txM4syqG5Kvytzf27