Spacer po czeskiej stronie Karkonoszy

Plan na weekend był prosty, w sobotę przejść się po Karkonoszach, zobaczyć wschód słońca. Potem przenocować pod dachem w Kamenné studánce, zobaczyć wschód słońca i zejść do Piechowic, gdzie miałem być koło 9. Nie wszystko się udało, ale i tak było świetnie :-)

Sobota, 13 lipca 2013

Karpacz, , Dom Śląski, , Luční bouda, , , Medvědín, , , Harrachovy kameny, , U čtyř pánů, , Česká budka, , Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze „Śnieżne Kotły“, , Kamenná studánka

Z Wrocławia do Karpacza dostaję się pociągiem Regio oraz RegioBUSem, czyli autobusem obsługiwanym przez Przewozy Regionalne. Dzięki temu dość szybko, nie licząć spóźnieniea pociągu do Jeleniej Góry, ląduję przy szlaku w Białym Jarze. Jako drogę podejścia wybieram szlak czerwony przez Kocioł Łomniczki, bo dawno nie szedłem tą drogą. Po drodze zatrzymuję się pod schroniskiem by zjeść śniadanie i nakarmić koty resztą ryby z puszki. Dzieci siedzące obok miały świetny ubaw obserwując koty wylizujące puszkę po szprotach. Po śniadaniu ruszam dalej, mijam Symboliczny Cmentarz Ofiar Gór i zatrzymuję się pod schroniskiem „Dom Śląski“.


Do samego schroniska nie zachodzę, nie mam potrzeby. Za to siadam przy punkcie widokowym i podziwiam Úpskou jámu oraz strażników parkowych zatrzymujących i informujących ludzi o zamknięciu czerwonego szlaku na Śnieżkę z powodu remontu.


Po postoju ruszam dalej w stronę Luční boudy. Szlak początkowo wiedzie przez Upskie torfowisko, na którego terenie swoje źródło ma Biała Łaba. Droga poprowadzona jest na drewnianych podestach, przez co trzeba uważać by nie zaklinować buta między belkami, bo moje zdolności na to pozwalają ;-)


W schronisku zachodzę do restauracji i raczę się piwem z miejscowego browaru. I powiem, że następnym razem wezmę standardowe, ciemne piwo. Ich wyrób nie za bardzo mi podszedł. Ale spróbować warto.
Po dłuższym postoju idę dalej w stronę Kozich Grzbietów. Są to tereny, które zamierzałem odwiedzić już od dłuższego czasu, ale zawsze brakowało czasu. A widoki już od początku są bardzo oryginalne.


Sam grzbiet prezentuje się genialnie. Szkoda, że nie ma poprowadzonego jego granią, ponoć jedyną w Sudetach, znakowanego szlaku. Co nie zmienia faktu, że kiedyś trzeba się z nią zapoznać z bliska ;-)


W dół schodzę czerwonym szlakiem, noszącym nazwę Stará Bucharova cesta do Špindlerův Mlýn. Zejście jest konkretne, za to podejście łagodniejsze, gdyż wiedzie w sporej części razem ze szlakiem rowerowym. Sam szczyt Medvédín (1235 m n.p.m.) to bufet, wyciąg oraz maszt telekomunikacyjny. Ludzi było dużo, ale zdecydowana większość przyjechała kolejką. Ze szczytu można podziwiać widoki w stronę Śnieżki. Dalej szlak prowadzi przez mokradło Svínskě louže, na terenie którego ulokowany jest bardzo fajny punkt widokowy.


Później szlak wchodzi na asfaltową drogę, którą prowadzi niemal na Harrachovy kameny. Po drodze wyminął mnie autobus… No tak, do schroniska trzeba dojechać, bo jeszcze się ktoś zmęczy ;-)


Później mija się kilka schronów (rzopików). Swoją drogą prezentują się niczego sobie.


Widać także Labský důl. Z tej perspektywy nawet wielka bryła schroniska Labská bouda prezentuje się ładnie.


Dochodzę do wiaty na rozdrożu U čtyř pánů gdzie robię przerwę obiadową, po czym kieruje się w stronę granicy.


Widoki w stronę Śnieżki towarzyszą mi przez cały czas. Ale w końcu Karkonosze nie są duże ;-)


Przy źródle Łaby zatrzymuję się tylko na chwilkę, robię parę zdjęć i ruszam dalej. Ale kiedyś jeszcze tam wrócę na dłużej.


W pewnym momencie ukazała się Szrenica. Niby fota średnia, ale mi się podoba ;-)


Pod stację przekaźnikowa na Śnieżnych Kotłach przychodzę półtorej godziny przed zachodem słońca. Rozkładam się w osłoniętym przedsionku, czekam i obserwuję. Co prawda na zachodzie niebo było zachmurzone, ale kolory na ścianach Kotłów oraz zboczach Wielkiego Szyszaka były rewelacyjne.




Później schodzę w dół i lokuje się w swoim kamiennym apartamencie ;-)
Jego plusem jest bliskość wody, dzięki czemu można zaoszczędzić na wadze plecaka. Minus również związany jest z wodą, a mianowicie z rozpryskującymi dookoła kroplami. Musiałem się przed nimi osłonić rozłożoną folią, bo inaczej do rana miałbym cały śpiwór mokry.

Niedziela, 14 lipca 2013

Kamenná studánka, , Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze „Śnieżne Kotły“, , Przełęcz pod Śmielcem, , Rozdroże pod Wielkim Szyszakiem, , Rozdroże pod Śmielcem, , Jagniątków, , Piechowiece

Budzik dzwoni przed wschodem słońca, jednak szybki rzut oka na zewnątrz uświadamia mi, że ICM miał rację i chmury są dość nisko – idealnie na mojej wysokości :-P
No nic, jem śniadanie i ponownie wchodzę na grzbiet. A tam chmury na chwile się przewiały ukazując widoki na okolicę.




Niestety po chwili chmury ponownie wszystko zakrywają, więc ruszam dalej na Przełęcz pod Śmielcem, skąd rozpoczynam zejście w dół. Początkowo w chmurach, jednak czym jestem niżej i dalej od Karkonoszy, tym na niebie pojawia się więcej słońca. Ostatecznie około 9.30 melduję się w Piechowicach kończąc swoją wędrówkę.

Wycieczka niezbyt długa, jednak poznałem nieznane mi czeskie rejony Karkonoszy, a zachód słońca nad Śnieżnymi Kotłami domknął świetnie spędzoną sobotę. Do pełni szczęścia zabrakło jedynie wschodu w niedzielę, jednak i tak nie narzekam :-)

Więcej zdjęć: https://picasaweb.google.com/100322683368167953190/Krkonose1314072013?noredirect=1

---

Lubię wiedzieć, że moje wpisy są przydatne, albo chociaż miło się je czytało ;) Dlatego każdy komentarz cieszy (nawet krótki).

Zawsze możesz też postawic kawkę :)